ÇOCUK RUH SAĞLIĞI GELECEĞİ ETKİLİYOR

Çocukluk çağından başlayıp devam eden birçok ruhsal problemler ve bunların çeşitli sebepleri vardır. Bu ruhsal problemler, öğrenme ve konuşma bozuklukları, tik bozuklukları, hiperaktivite ve dikkat bozukluğu, tuvalet problemleri, davranış problemleri gibi problemlerdir.

Çocuklarda bu problemlerin görülmesinin birçok nedeni vardır. Aile içi şiddet, anne-baba ilişkisi, kardeş kıskançlığı, sosyal çevre, bakım veren ve onunla olan ilişki gibi birçok konu çocuğun ruhsal sağlığında ve bu problemlerin ortaya çıkışında belirleyicidir.

Günümüzde özellikle ailelerin dikkat ettiği, sağlık deyince akla gelen çocuğun fizyolojik olarak iyi halde olup olmadığıdır. Çocuk herhangi bir ruhsal problem gösterdiğinde aile bunun sebebini anlamak yerine genellikle çocuğu cezalandırıp, şiddet uygulayabiliyor veya onu suçluyor.

Bildiğimiz üzere çocuk anne karnından itibaren hissetmeye başlayıp doğduktan sonra da mizacını devam ettirmektedir. Anne karnında travmalara maruz kalıp, doğduktan sonra bu ortamda devam eden bir çocuğun problemsiz etrafına neşe saçan bir çocuk olması beklenemez. Bu problemlerin çocuktan kaynaklı olmayıp, bakım vereninden ve çevresinden kaynaklı olduğu bilinmeli ve bu problemlerin önüne geçilmek için neler yapılacağı bilinmeli.

Şu günlerde her hareketli çocuğa “hiperaktif bir çocuk bu” diyen öğretmenlerin, “çocuğu bir psikoloğa götürün” diyen bir çevrenin içinde yaşıyoruz. Tabi ki gerektiği konuda yardım alınmalıdır ancak bilinçsiz, sadece kulaktan duyma bilgilerle bu sözleri söyleyen insanlar varken çocukların nasıl etiketlendiğini ve bu durumlarında onların ruh sağlığını bozmada ne kadar önemli bir yere sahip olduğunu aileler bilmelidir.

Çocuklarda Görülen Ruhsal Problemlerde Ailelerin Yapması Gerekenler

Bu tür problemler yaşanırken aileler öncelikle çocuğun neden bu problemi gösterdiğine bakmalıdır. Örneğin geceleri korkan sürekli annesini yanında isteyen bir çocuk var bu durumda anne ne yapmalıdır? Genellikle annelerimiz çocuğa bağırıp onu zorla odasına gönderir eğer ağlarsa veya odasına gitmezse ceza verir, şiddet uygular. Durum böyle devam ettikçe çocuk saldırganlaşmaya veya etrafına zarar vermeye başlar, aile daha çok ceza verir, çocuk daha çok zarar verir.

Bu kısır döngü böyle devam eder. Oysa problemin başına dönersek çocuğun korktuğunu söyleyip, anneyi yanına istediğinde çocuğun asıl söylediğinin “ anne bana değer ver, benimle ilgilenip, vakit geçir.” Dediğini anlasaydı anne o çocuk böyle problemler göstermezdi. Gördüğümüz gibi çocukların gösterdiği hiçbir olumsuz davranış sebepsiz değildir. Bu konuda ailelerin çok dikkatli olması gerekmektedir.