Çocukların kardeşleriyle kavga etmeleri normal midir

Kardeş kavgasının iletişim yeteneğini arttırdığını biliyormuydunuz

Kardeş ler kendi aralarında çoğu zaman anlaşamaz kavga edip dururlar aslında bu tamamen normaldir.  Kardeş kavgaları çocukların problem çözme yeteneğini geliştiriyor. Kardeşler kendi aralarında nekadar iyi anlaşırsa anlaşsın yinede mutlaka kavga ediyorlar.Dikkat edilecek hususun kavga sınırlarının birbirine fiziksel ve duygusal zarar verecek düzeye gelmemesidir. Çocukların kavgaları yetişkinlik yılları için önemli bir artı değerdir.Biri düşer diğeri karşılık verir, daha sonra kendi aralarında problemleri çocukça çözer ve oyun oynamaya devam ederler. Çocuksu çatışmalar iletişim yeteneklerini geliştirdiği gibi problem çözme becerilerini de artırır, genişletir. Çocuklar kavga etse de kin tutmaz. Böylece kavganın kindarlık olmayacağının tecrübesini elde eder. Çocukluğunda hiç çatışmamış, kavga etmemiş kişiler yetişkinlik yıllarında yaşayacakları çatışmaları oldukça abartır, duygularını toplamakta zorluk çekerler. Paylaşmayı, sabrı, beklemeyi kardeşler birbirleriyle çatışarak öğrenir.

Yanlış olan tavır

Kavga eden çocuklara niye kavga ettiniz bakayım? Gel buraya ne yapıyorsun, sen çekil bakayım kenara!’ tarzındaki ifadelerin de oldukça yanlış. Eğer sözel bir aşağılama, argo konuşma varsa ebeveynlerin böylesi bir sözü taviz vermemelidir. Problemleri konuşarak halledilmesi gerekir. 

Kardeş kavgalarında tavrınız ne olmalı kardeş kavgaları nasıl önlenir

Kavgalardaki sınır, çocuklardan birinin sinmesi, ezilmesi ve kendini savunamaz hale gelmesi halini alıyorsa burada müdahale edilmelidir.Aşağılama, küçük düşürme, alaya alma gibi davranışlar müdahaleyi gerektirir, asla taviz verilmemelidir. Kardeşine bu şekilde konuşman doğru değil. Bu söz, aşağılayıcı bir sözdür. Bir daha bu sözü kullanma!’ diyerek durumun net bir şekilde ifade edilmesi gerekir. Kavgada kendisini ifade etmede zorluk çeken çocuğa önce izin verilerek ‘Burada ne olduğunu öğrenmek istiyorum.’ diye bir soru ile konuşmaya başlanmalı. Fakat burada dikkat edilecek olan şey, bir kardeşin anlattığı olayı, diğerine dönüp ‘Öyle mi, sen mi başlattın?’ gibi sorguya dönüşmeden devam etmektir. ‘Ben olsaydım kavga etmek yerine, şöyle çözüm bulurdum.’ denilerek çocuklara yol gösterici olmalı ve çocukların bu tartışma veya kavgada hangi davranışları güzel idi ise, onlardan bahsetmeli. Örneğin; ‘Kardeşin sana tükürdüğü halde sen ona tükürmedin, bu güzel davranıştı, aferin Ahmet.’ gibi doğru davranışa vurgu yapılmalıdır.